Yemeklerden dizelere

Yemeklerden dizelere

Şair Dilek Özkan, ‘Birkaç Porsiyon Hayat’ adlı şiir kitabı için, “İnsana ve hayata bir tencereden, kepçeden, bıçaktan da bakılabilir” diyerek yemeklerden dizeler oluşturdu.

    “Sultan Kebabı”, “Aşure”, “Analı Kızlı”, “Meyhane Pilavı”, “Türlü”, “İmam Bayıldı”, “Fasulye”, “Kısır”, “Kadınbudu”, “Mücver”, “Kalburabastı” gibi adlar bir şiir kitabında yer aldı. İzmir’de yaşayan şair Dilek Özkan, ikinci şiir kitabı ‘Birkaç Porsiyon Hayat’ta, yemeklerden yola çıkarak insanı, toplumu, dünyayı, hayatı, samimi, yaratıcı imgelerle anlattı. Mühür Yayınları tarafından yayınlanan ‘Bir Uçurum İçe’ adlı ilk kitabı öncesinde şiirleri birçok dergide yayınlanan, yayınlanmakta olan Dilek Özkan, Kaos Çocuk Parkı Yayınları tarafından yayınlanan ikinci şiir kitabı ‘Birkaç Porsiyon Hayat’taki deneysel şiirlerin, bir kitabın bütününü oluşturmasının da ilk olduğuna dikkat çekerek “İnsana ve hayata bir tencereden, kepçeden, çataldan, bıçaktan da bakılabilir” dedi.

Hayatında mutfağın çok önemli bir yer tuttuğuna dikkat çeken Dilek Özkan, şunları söyledi: “Ülkemizde tüm kadınların hayatında mutfak işleri vazgeçilmezdir. Dışarda yeme kültürümüz çok yaygın değil. Dışardan eve sipariş verme son zamanlarda yeni yeni oluştu. Kendimi mutfakta hep şiir ve yemekle iç içe buldum. Bir yandan şiirler okurum diğer yandan yemek yaparım. Yemek yaparken aklımda hep bir şiir vardır. 10 yıllık bir çalışmayı kapsayan ‘Birkaç Porsiyon Hayat’ adlı kitabımı önce hikaye şeklinde oluşturdum. Şiire dönüştürüğümde de her şiiri yedi sekiz kere yazdım. Toplumumuzun, dünyamızın acıları, savaşları, açlığı, tutunamayanları, aşkları, tarihi, kısacası varoluşun vazgeçilmez parçalarını şiirlerimle buluşturdum.”

SULTAN KEBABI – Dilek Özkan

malzemeler/

1 gr ego

2 kaşık incinmiş su

1 fincan kaygılı hayat

10 gr dünyanın kavruk ateşi

ve alabildiğine kül çığlığı

şimdi biz varız,

şurada küp küp soğanlar, biberler

egolu ocağın aydınlattığı yerdeyiz

tencereye dökülüyor şımarık zeytinyağı

her şey orada başladı

tencerenin karaydı göğsü

sancısını bir kepçeye akıttı mutfak

unutulmadı korkak karanlığın içinde

ürkek bakan baharatlar, tuzlar

çekip kuyusundan suyunu, kavrulmaya durdu kıyma

yufkaları aç dedi annem afrinli çocuklar hatırına

doldur dünyanın tasını incinmiş sularla

üzerimize yapışmış kederlerden kaygılı hayat

kadınların ellerine kıymalı harç değil, tarih yazıldı…

feracesinde kanlar

sarıldık yine umuduna dünyanın

kavruk ateşinde pişsin diye yufkalar

hangi rüyalarda sultan kebabı yer çocuklar, hadi söyle

unutma, küllerin de çığlıkları var…